Bozcity.Uz - Universal Portal Siz ushbu saytdan o'zingiz hohlagan ma'lumotlarni topishingiz mumkun. Musiqa, video kliplar, Rasmlar, Odnoklassniki sirlari, Hikoyalar, She'rlar, Latifalar, PHP Operatsion tizimi, HTML operatsion Tizimi, Internet yangiliklari har kungi har xil ma'lumotlardan habardor bo'shingiz mumkun. Bizdan Uzoqlashmang!!! Bu Hali Boshlanishi...
Мenu
Reklama
Top 10
                             
Реклама
Yangi Rasmlar
Yangi A'zolar
Mondcigarette
1
b5i5s9r7
2
s0v6v8f4
3
r3b5c4o2
4
Vimtoraxors
5
EllCync
6
MyDoors2018
7
Kennethmen
8
Mariaet
9
rjhjkmgbr1239
10
sokolvnebe5l
11
KennethSED
12
Bizning Savol
Оцените мой сайт
Результат опроса Результаты Все опросы нашего сайта Архив опросов
Всего голосовало: 32
Profil
Гость


Iltimos Saytdan Ro'yhatdan O'ting va O'z Profilingizga Kiring.


Rasmingiz Uchun Joy
So'ngi Izohlar
1 Baxti_Shox Yozmoqda  [Bu yerga]
(16.06.2016 21:20)
2та талаба кизлар гаплашиб утиришибди.
-Гули учрашувга чикгим келмаяпти сен нима дейсан маслахат бер.
-Учрашувга чикишинг керак, хеч булмаса корнинг туйиб келасан
2 Baxti_Shox Yozmoqda  [Bu yerga]
(16.06.2016 21:20)
иккита алкаш бир бирига
- хозир урнимдан туриб йуриб кетсам яна ичамиз
- йураолмасанчи
- унда тугри уйга кетамиз
3 Baxti_Shox Yozmoqda  [Bu yerga]
(16.06.2016 21:19)
[size=8]Алло, бу циркми?
– Ҳа.
– Мен гапирувчи эшакман, мени
ишга олмайсизларми?
– Жуда яхши, айтинг-чи,
қўлингиздан нималар келади
4 Baxti_Shox Yozmoqda  [Bu yerga]
(14.06.2016 22:32)
O’qituvchi o’quvchilardan so’rayapti:
- Bu qanaqa hayvonning skeleti?
Teshavoy darrov javob berdi:
- O’lgan hayvonniki… biggrin
5 Baxti_Shox Yozmoqda  [Bu yerga]
(14.06.2016 22:29)
-Ойижон дарахтдан тушириб куйинг, баландликдан куркаябман.
-Куркма углим сен дарахтдамас ердасан, Яна кимлигингни унитдингми, ахир сен жирафасан-ку...
6 Baxti_Shox Yozmoqda  [Bu yerga]
(14.06.2016 22:28)
Birinchi sinfga birinchi kun borib kelgan o'g'lidan otasi so'rayabdi.
-Yozishni o'rgandinmi o'g'lim?
-Xa o'rgandim dada.
-Birinchi kundan yozishni o'rgatgan bo'lsa, nima deb yozding?
-Bilmadim, o'qishni o'rgatmadi
Reklama
Biz Bilan Aloqa


Statistika
Всего чел. на сайте: 4671
Новых за месяц: 0
Новых за неделю: 0
Новых вчера: 0
Новых сегодня: 0
Счетчики
Онлайн лист
Онлайн всего: 1
Гостей: 1
Пользователей: 0
Cегодня нас посетили
Бир кунлик Буйдок
20:36
«Ҳаммасига Ниёз айбдор!» Хаёлимга келган биринчи фикр шу бўлди. Йўқса, одам қуриб қолгандай унинг айтганини қилармидим? Кеча нималар бўлди ўзи? Хўш, болалар билан ичкилик ичдик. Ўзи у қадар ичкиликка берилган одам эмасман. Баъзи-баъзида дўстлар билан йиғилганда, шундай озроқ «отиб» турамиз. Бошим ёрилай деб турганидан бу гал кўп ичганга ўхшайман. Элас-элас эслайман. Даврада Ниёзнинг жағи тинмагани ҳам ёдимда:

- Саид, сен хотинингдан қўрқасанми? — деб қолди дабдурустдан.

- Қизиқсан-а? Нега қўрқаман? Қаёқдаги гапларни топиб юрасан-а?

- Алдама! Қўрқасан-ку. Йўқса, нега бирор марта уни уйига жўнатиб юбормагансан? Бирор марта қаттиқроқ гапирганингни ҳам кўрмадим.

- Тавба. Бинойидай аёл бўлса. Яхши уй бекаси. Бекордан-бекорга ҳайдаб юборавераманми?

- Қоидаси шундай-да, — Ниёз навбатдаги қадаҳларни тўлдирди. — Ҳар қандай эркак баъзида аёлини шундай тергаб туриши керак. Йўқса, у бошингга чиқиб олади.

- Қўйсанг-чи… — гапни қисқа қилиб, кетишга тараддудландим.

- Ие, ҳа, куёв, қаёққа ошиқдилар? Ҳойнаҳой, хотинчангизни соғингандирсиз-да? — дўстларим Ниёзнинг ҳиринглашига шерик бўлишди.

Яна бироз ўтирсам, улар билан уришиб қолишим мумкинлигини ўйлаб, тинчгина кета қолганим маъқул, дея ўрнимдан турдим. Ичкилик таъсирида таксигача бир амаллаб етиб олдим. Ҳайдовчига манзилни айтиб, машинага ўтирган замон кўзим илинибди. Ўзимга келсам, олдимда хотиним турибди. «Ҳой, дадаси. Уйга киринг. Кўчада музлаб қоласиз-ку», дея мени уйга судраётган экан.

Боя маишатда бўлган суҳбат эсимга тушиб кетди. Ниёзнинг гапида жон борга ўхшаб туйилди. «Нега ҳадеб ичаверасиз? Ташланг шу савилни», дея жавраётган аёлим худди буйруқ бераётган кишидай ғашимга тега бошлади.

- Бор, уйингга жўна! — дедим жаҳлим чиқиб. — Ҳозироқ болаларни ол-да, туёғингни шиқиллат. Жуда ҳаддингдан ошиб кетяпсан охирги пайтларда.

- Вой… Бу нима деганингиз, дадаси? Ярим кечаси қаёққа кетаман? — кутилмаган пўписамдан эсанкираб қолган аёлимнинг ялинганнамо нигоҳини кўриб, кўнглим юмшаган бўлса-да, Ниёзнинг «Хотинингдан қўрқасанми?» деган кинояси ёдимга тушиб, янада қатъий туриб олдим.

- Кет, дедим! Бир-икки кун уйингда туриб келсанг, ақлинг кирар балки…

Охирги гапни қаттиқроқ айтиб юборибман, чоғи Насиба нарсаларини жимгина йиғиштириб, болаларни олди-да, чиқди кетди. Ора-орада балки фикридан қайтиб қолар, деган умидда намланган кўзлари билан менга қараб-қараб қўяр, лекин жиддий ва тунд қиёфамдан бир маъно ўқий олмай, тақдирга тан беришга қарор қилди. Яхшиям, қайнонамнинг уйи узоқ эмас, шундай кўчанинг бошида.

Хотинни ҳайдашга ҳайдабман-у, кечки овқатни ҳам емасдан ўрнимга ётиб, донг қотибман.

«Ҳаммасига Ниёз айбдор!» Яна шу фикр миямда чарх ура бошлади. Йўқса, шу боланинг гапига кириб, ярим тунда аёлимни қувиб солармидим? Лекин бошқа тарафдан бунинг ҳам яхши томонлари бор. Баҳонада уч-тўрт кун бўйдоқ бўлиб юраман-да. Нима қилибди? Қачонлардир бўйдоқ бўлганмиз-ку. Яна худди ўшандай яшайверамиз-да.

Ярим соатдан бери кечаги кунни таҳлил қилиб, ўрнимдан турмабман ҳам. Бошим ёрилай дейди. «Қани энди муздек қатиқ бўлса…» Лекин уни олиб келиб берадиган хотин қаёқда, дейсиз? Ўзимга ўзим хизмат қилишга мажбурман.

Музлаткичдан қатиқни олиб ичиб, кўнглим беҳузур бўлиб кетди. Кеча кечқурун овқатланмаганим учунми, қорин ҳам таталаб кетган экан. Қатиқ баттар очқатиб юборди.

«Оббо, егани ул-бул бормикин?» — соатга қарасам ўндан ўтган. Музлаткични кавлаштириб, тухумдан бошқа тузукроқ нарса топа олмадим. Наилож, тухум бўлса, тухум-да. Ёғни қаерга қўйган экан?

Керакли маҳсулотларни топишга бир соат вақтим кетди. Аёлларнинг қадри шундай вақтда билинар экан. Биргина нонуштани тайёрлаш шундай қийинми?! Камига, тухумни қовураман деб қўлимни ҳам куйдириб олдим. Амаллаб жароҳатни боғлаб, беўхшов бинтланган қўлларимни кўриб, қадримга ачиниб кетдим. Бугун намунча оғир кун бўлмаса? «Эҳ, Наси, қаерлардасан-а?»

«Тухум операцияси» ўхшамади. Қорин эса оч. Яхшиси, Ниёзга қўнғироқ қиламан. У албатта, нимадир ўйлаб топади.

- Алло? Ниёз, қалайсан?

- Ие, Саид, тинчликми? Бу вақтда сени ҳеч уйғотиб бўлмасди. Кеча кўпроқ отиб юборибмиз, шекилли. Бошим ёрилай деяпти.

- Ҳа, мендаям шу. Ҳой, Ниёз, ҳозир бир амаллаб бизникига келолмайсанми? Кўчадан бирор егулик олиб келмасанг, очимдан ўлиб қоламан…

- Бу нима деганинг? Бекорчиманми сенга? Қиладиган ишларим бор. Хотининг қаерда?

- Насиба йўқ-да.

- Нега, нима бўлди? Мазаси йўқми?

- Кеча сен айтганингдай уйига ҳайдаб юборган эдим. Ўзинг айтдинг-ку, аёлларни шундай койиб туриш керак, деб…

- Ким? Мен шундай дедимми? Қўйсанг-чи? Мастликда бир нималар дегандирман-да. Койиш керак, деган бўлишим мумкин, ҳарқалай ҳайдаб юбор, демагандирман. Хафа бўлмайсан, жўра. Юмушларим бор эди. Кейин бафуржа гаплашамиз.

Алоқа узилди. «Оббо, бу Ниёз қурмағур қандай савдоларга бошимни тиқиб қўйди-а?»

«Яхшиси, кўчага чиқиб, овқатланиб келаман». Жавондан севимли кўйлагимни олиб, кайфиятим тушиб кетди. Дазмолланмаган экан. Бошқа кўйлакларим ҳам шундай, ғижимлигича турибди.

Энди кўйлакка дазмол босиш керак. Ҳечқиси йўқ, амаллаймиз. Армияда хизмат қилиб юрган йилларимизда бу ишлар чўт эмас эди-да.

Яна қовун туширдим. Дазмол қилишни билардим, ҳайронман. Кўйлакнинг дазмол теккан жойлари қизариб, бошқача тусга кириб қолса, денг. Ёқа қисмини куйдириб ҳам олдим. Жаҳл устида дазмолни улоқтираман, деб иккинчи қўлимни ҳам куйдириб олдим.

Тасаввур қиляпсизми, икки қўлим бинт билан боғланган, ёқаси куйган кўйлакда, бунинг устига тозаланмаган этик билан кўчага отландим. Мени бу ҳолда кўрган қўшнилар ҳайрон. «Доим озода, тартибли юрадиган Саиднинг аҳволини қаранг» дегандай термилиб қолишади. Аслида эса улар билган Саид аёлининг ҳисобига бу қадар тартибли юришини қаёқдан ҳам билишарди.

Кўча бошига етганда, кўзим қайнонамнинг дарвозасига тушиб қолди. Ичимда «Насибадан узр сўраб чақираймикин», дедим-у, ғурур қурғур қўймади-да. «Ярим кун ўтмай ялинишим керакми?» дея ўзимни алдаб, йўлимда давом этдим.

- Дада?! Ассалому алайкум! - Катта ўғлим ёнимга чопқиллаб келди.

- Ваалайкум ассалом. Ҳа, ота ўғил? Яхшимисан, яхши ўтирибсизларми?

- Биз яхши. Сизга нима бўлди? — бинтланган қўлларимга ажабланиб тикилади, — дада, кеча нега ойим йиғладилар?

- Ишинг бўлмасин, зумраша, — ўзимча тарбия берган киши бўлиб койиб қўйдим. — Энди йиғламайди, қўрқма.

Ўғлим билан гап сотиб, орқадан келган Насибани сезмай қолибман. У кўзларимга фариштадек кўриниб кетди. Ичимда хурсанд бўлсам-да, дарров таслим бўлишни истамай қовоғимни солиб олдим.

- Ассалому алайкум. Дадаси, яхшимисиз?

- Ҳа. Ваалайкум ассалом. Наси… — хижолат бўлиб, қўлларимни орқамга беркитдим.

- Қўлингизга нима қилди? — дарров пайқабди. Қайғуради-да. Шундай аёлни хафа қилганим учун ўзимни койидим. Қани энди, кечирим сўрагани ғурур йўл берса.

- Ҳеч нима. Яра чиқибди.

- Ҳали шундайми?

- Шундай! — иккимиз ҳам кулиб юбордик. Нозик жойимни билади бу. Эсимда, илгари эндигина унаштирилган йилларимиз жаҳлим чиқса ёки бирор айтганимни қилмаса, «Ҳали шундайми?» дея койирдим. У бўлса «Шундай!» дея баттар жиғимга тегарди. Ҳозир ҳам шуни ёдимга солиб, орани юмшатишнинг йўлини топди.

- Қорнингиз ҳам очқаб кетгандир. Келинг, тушликка манти қилганмиз. — Мантининг дарагини эшитиб ошқозоним «қўзғолон» қила бошлади.

- Манти? — Ичимда ўлиб турган бўлсам-да, ҳалигача таслим бўлмаганимни билдириш мақсадида дедим:

- Қорним тўқ эди-ю, лекин наилож, қўймадинг қўймадинг-да, — дарвозага яқинлашиб, эндигина кирай десам, кириш йўлагини қўли билан тўсиб олса бўладими.

- Лекин бир шартим бор-да.

Ҳар доим шундай, унга ишим тушса, шартларини айтиб-айтиб олади. Ана, яна шундай қиляпти.

- Ие, қанақа шарт?

- Оддий, у қадар қийин ҳам эмас. Аввало, бошқа ичмайсиз!

- Оббо, хўп-хўп.

- Ҳа, кейин яна бир нарса?

- Яна нима? — энди ростакамига жаҳлим чиқа бошлади. Ичимда аллақачон шу ичкиликни қайта оғзимга олмасликка ўзимга ваъда берган эдим. Рост-да. Бугунги ҳолат менга яхшигина дарс бўлди, ахир. Аслида аёлларимизни шунча койиб уришсак-да, уларсиз бир кун ҳам яшаб бўлмаслигини ҳам тушуниб етгандим. Атиги бир кунда унинг қадри шунчалик билинса-я. Ичимда яна ярашиб олганимизга шукур қилиб, қувонаман. — Айтасанми ўзи?

- Айтаман, бошқа мени ҳайдамайсиз.

- Оббо, айёр-ей, ҳали шундайми? — жилмайганча кўзларига термилдим.

- Ҳа, шундай! - кулги овози кўчани тутди.

Manba: Bekajon Gazetasidan




Категория: Hikoyalar | Просмотров: 453 | Добавил: admin | Рейтинг: 0.0/0




Всего комментариев: 0




Добавлять комментарии могут только зарегистрированные пользователи.
[ Регистрация | Вход ]