![]() |
(16.06.2016 21:20) |
(16.06.2016 21:20) |
(16.06.2016 21:19) |
(14.06.2016 22:32) |
(14.06.2016 22:29) |
(14.06.2016 22:28) |
13:36 |
- Қизим, мен сени ўйлаяпман. Бир кун келиб афсусланасан. Аммо унда кеч бўлади. - Аллақачон кеч бўлган. Сиз дадамга жаҳл қилиб даволанмаганингизда кеч бўлиб бўлган. - Нималар деяпсан?! Ҳали боланг ногирон туғилганига мени айбдор қиляпсанми?! - Ахир, бу бор гап-ку! Сиз даволанмаганингиз учун мен юрак хасталиги билан туғилдим. Шу пайтгача яшашимнинг ўзи мўъжиза эди. Мен ўша мўъжиза таъсирида фарзандли бўлишга жазм қилдим. Сиз бўлсангиз, болангни ногиронлар уйига топшир, дейсиз. - Тушунсанг-чи, бу ҳолда на ишлай оласан, на одамлардек яшайсан! Умринг шу тўрт девор орасида ўтиб кетади. Ўзингни шу бола учун қурбон қилмоқчисан, узоқроқ яшасаям майлийди... - Бас қилинг, ойи! Ёмон ният қилишга уялинг. Худо боламга қанча умр берса, шунча ёнида бўламан. - Мен бундай яшашингга чидаёлмайман! Маликанинг кўнглидан: "Унда олдинроқ, дадамни жазолаш мақсадида ҳомиладор ҳолингизда атай шамоллашдан олдин ўйланг эди", деган гап ўтди. Аммо ўйини тилига чиқармади. Айни чоқда Салима опанинг ҳам ичини пушаймонлик ўртаётган эди. Ҳақиқатан, хиёнатга дуч келганида кўзига ҳеч нарса кўринмади. На қорнидаги боласи, на ўзининг ҳаёти. Эрини бу иши учун минг пушаймон едиришдан бошқа нарсани ўйламай қўйди. Боласини ҳам, ўзини ҳам нобуд қилса-да, шунга эришмоқчи бўлган эди ўшанда. Совуқ қишда икки кун ялангоёқ қор кечди, аммо юрагининг тафти босилмади. Фақат касалхонада иситмалаб ётганида эри келиб йиғи аралаш кечирим сўраганида ўзини айбдор сезди, унинг кўзларига қарай олмади - шунда юрагидаги олов бир оз босилгандек бўлди. Аммо бу "тафт босиш" қимматга тушди. Қизи, Маликаси дард билан туғилди. Салима опа уч болани етим қилмай деб эрини кечирди. Аммо ота-онасининг хатоси бадалини Малика тўлаб яшади. Энди эса боласи... Салима опа хатонинг каттасини ўзи қилганига амин эди. Айнан шу сабабли қизини бундан кейин ҳам қийналишига йўл қўйишни истамаётган, набирасини тезроқ ногиронлар уйига топширишни ўйлаётган эди. Шифокорлар болани узоғи билан ўн йил яшайди, деб айтиб туришган бўлса! Ўн йилда шусиз ҳам касалванд Малика адои тамом бўлади-ку! Салима опа юрагидаги оналик меҳри билан боласига яхшилик тилаб, бу ишни истаганидек ҳал қилишга қанча уринди. Аммо у бир нарсани - Малика ҳам ўзидек она эканини қарийб унутган, қизининг қарорини қайсарлик деб қабул қилар эди. Орадан уч ой ўтди. Малика ногирон ўғлига қарашдан кўра, унга сохта меҳрибонлик қиладиганлардан чарчаб кетди. Опасининг ўзи шу ниятда неча бор келди. Охирги галгиси ўтиб тушди. Опасини кузатиб қўйдию ўзи нақ телба бўлаёзди. Бўғзидан ғалати товуш отилиб чиқди. Уч ой давомида юрагида йиғилган аламлар тошқини эди бу товуш. Малика ўзини босишга ҳар қанча уринмасин, бир томондан йиғи иккинчи ёқдан ёввойи бир кулгу босиб келаверди. Дам йиғлайди, дам кулади. Қўшни Фарида опа югуриб чиқди. Хотинига қараб нима қиларини билмай турган Алижон қайнонаси билан онасини чақириш учун телефонга югурди. Аммо рақамларни териб улгурмасидан Маликанинг имловига кўзи тушди. Гўшакни жойига қўйишни ҳам унутиб, унинг ёнига чопди: Чақирманг.... ҳеч кимни ча... ҳа-ҳа-ҳа... - Малика сўзини якунлай олмади, кулгу босди яна. - Қаттиқ толиққан, асабийлашган, - деди қўшни аёл Алижонга. - Тинчлантирувчи дори берсак, ўтиб кетади. Энди Малика йиғлай бошлади. Фарида опа уни юзига шапатилаб ўзига келтиришга ҳаракат қилди. Алижон эса Маликага термулганича тош қотган, ногирон фарзанд кўрганида ҳам бунчалик даҳшатга тушмаган эди. Ичидан куйган бўлса-да, хотинини "Худонинг ёзиғи" деб юпатган эди. Фарида опа берган дори таъсирида ярим соат ўтиб Малика ўзига келди. Аммо унинг гапиришга ҳоли қолмаган эди. Анча ётгач, оғзига тутилган совуқ чойдан ҳўплаб, аста гап бошлади: - Чарчадим, ҳаммасидан чарчадим. Уйимга келган одам битта гапни қайтаради - ўзингни хароб қилма, болангни топшир! Ахир, бир нуқтага термулиб ётган шу гўдак - менинг болам. Уни ногиронлар уйига топшириб қўйиб тараллабедод қилиб яшашнинг менга нима кераги бор?! Яна силкиниб-силкиниб йиғлай бошлаган хотинига қараб Алижоннинг юрагини ваҳима босди. Худди боягидек ҳолат такрорланадигандек юраги увишди. Шу пайт Фарида опа ҳам Маликага қўшилиб йиғлаб юборди. Кейин кўзёшларини артиб, Алижонга юзланди: - Сиз қандай фикрдасиз? Айтмоқчиманки, эркаклар бунақа масалаларда сал бошқачароқ ўйлашади-да! Айтишади-ку, "бели боғлиқнинг кўнгли боғлиқ", деб... |
|
Всего комментариев: 0 | |