![]() |
(16.06.2016 21:20) |
(16.06.2016 21:20) |
(16.06.2016 21:19) |
(14.06.2016 22:32) |
(14.06.2016 22:29) |
(14.06.2016 22:28) |
12:39 |
Мен ҳам эримга кўп гапирмайман. Лекин айтадиган гапларимни ҳам ойлаб такрорлашимга тўғри келади: «Кўйлак олиб беринг, туфли олиб беринг, тақинчоқ…» Жанжал ҳам менинг гапириб толмаслигим-у, у кишининг паришонхотирлигидан келиб чиқади. Шундоқ ёнида ўтириб қилган таваллоларимни маҳалламизнинг у бошида турадиганлар ҳам эшитади, бу кишим эса… Кейин фаҳмлаб қолдим — жанжал эримга айни муддао экан! Рост-да, уришдингми, аразлашасан. Аразлашдингми, муомалага қўшиб «у обер, бу обер»ни ҳам йиғиштириб турасан… Энди иложи борича уришмасликка ҳаракат қила бошладим. Шу «тактика»га ўрганиб қолган эрим қанча уринса ҳам ўзимни бамайлихотир тутиб, илжайи-и-иб туравераман. Қайтага янада меҳрибон, эпчил, пазанда бўлиб оламан. Қани, қилдан қийиқ топиб кўрсин-чи! Йўқ, зора, бунинг ўрнига меҳри ийиб, ўтинчларимдан биттагинасини ушатса… Йўқ, уришаман деган одамга баҳона ҳамиша тайёр экан. Энди бутун фикру зикрим жанжал иси келаётган баҳоналарга чап бериш бўлиб қолди. Жанжал ортидан чўнтагини хавфдан асраб юрган эрим бундан баттар тажанг. - Нега қошиқни косага солиб келдинг, ювиқсизлигини яширмоқчи бўлдингми?! Шу гапига сабр косам тўкилди. - Йўқ, тоза қошиқда аксингизни кўриб қўрқиб кетманг, девдим! - Нима?! Хато қилиб қўйдим-а! Эҳ, тилгинам, бир қаричлигингни билдирмай турсанг бўлмайдими! Бахтимга боламиз йиғлаб қолди. - Секин… Болани уйғотвормайлик, кейин… - Нима «кейин»? — ўшшайди эрим. - Кейин уришамиз, — дедим тиржайиб. Эрим ўзини тутолмай кулиб юборди. Шу-шу, жанжалнинг олдини олишнигина эмас, жанжалдан чиқиб кетишни ҳам ўрганиб олдим. Бир куни шу ўрганганимни ҳам ишлатолмадим-да. Мукофотланмаётган бардошим аламига роса «ташлашдим». Бир гапни эрим айтди, бир гапни мен. Дунёда қайси эркак гапдонлик борасида аёл зотига бас келибдики, менинг эрим бас келса. Қўлини силтаб, бурканиб ётиб олди. Аламимнинг қолганини кўз ёшимдан олиб, йиғлаганча ҳовлига чиқдим-у, кир юва бошладим. Қанча вақт ўтди, билмайман, кирни дорга илиб бўлиб, овқатга уннаётганимда ичкаридан эримнинг «Бўлди қиласанми-йўқми?!» дея бақиргани ва ниманингдир синган товуши эшитилди. «Ҳай-ҳай»лагунимча бўлмай кўзлари чақчайиб эрим чиқди ва пойгакдаги пиёла синиқларини босиб ўтиб ёнимга келди. - Нима бўлди? — дедим хавотирланиб. - Қаерда эдинг? - Ҳарҳолда отамникида эмас! Кир юваётгандим… - Ҳеҳ! — деди эрим. Кейин бирдан телевизорга қаради ва баралла кулиб юборди. — Ҳеҳ-ҳи… Хо-хо-хо! Мен сен деб ўйлабман… Қара, ҳалиям жавраб турибди! Телевизорга қарадим. Қандайдир кўнгилочар кўрсатувда бир аёл эри билан уришган шекилли, авжига чиқиб қарғанаётган экан. Кейин билсам, эрим ётса тепасида гўё мен туриб олиб сайрайверибман. Кўрпани шартта очиб, бақирганча пиёлани отибди. Қараса, хонада ҳеч ким йўқ. Мени қочиб чиқди деб ўйлабди. Лекин кўришганимиздан кейин ҳам «овозим» тинмаётганини илғаб, телевизорга эътибор берибди. Эримга қўшилиб мен ҳам кулиб юбордим. Кулги тинчликнинг энг яхши воситаси эканини ҳам билиб олдим. Қолаверса… яна уришадиган бўлсак, идиш-товоқларимдан айрилиб қолишим мумкинлигини ҳам тушундим. Бунинг олдини олиш учун «обер-обер»ларимни иложи борича камайтириб бориб, тугатмоқчиман. Иннайкейин, эримнинг жаҳли жуда ёмонлигини ҳам ўшанда билдим-да! Бай-бай, Худо асрасин. Остонанинг пиёла теккан жойи «эзилиб» кетибди, унинг ўрнида бошимни тасаввур қилдим-у… Лекин-чи, эрларимиз ўзларининг фойдасига балодай эшитишларию эслашлари тасдиғини топди. Бўлмаса, телевизорнинг писиллаган овозини ёнгинасида туриб мен эшитмабман-ку. Қандай кўрсатув экани эсимда йўқ, эрим эслатиб туради. Дугонажонлар, эрингизнинг чўнтагини ҳадеб кемираверманг. Истаган буюмингизга етишолмаганингиз майли, асаб, идиш-товоқ, балки бошингиздан айрилиб қолишингиз мумкин. Буни сизга ҳаётий тажриба орттирган опангиз маслаҳат бермоқда. Ирода Эргаш Manba Bekajon Gazetasidan |
|
Всего комментариев: 0 | |